BDMA – Pointless mutterings

Geen marketeer in België die Marc Michils niet kent, dus is een introductie misschien overbodig. Voor de onwetenden en niet-marketeers geef ik graag toch even mee dat Marc Michils CEO is van de Belgische tak van Saatchi & Saatchi, ex-voorzitter van Stichting Marketing, voorzitter van de raad van Reclame en last but definitely not least ondervoorzitter van de Vlaamse Liga tegen Kanker. Een bezig bij dus die toch nog de tijd gevonden heeft om een boek te schrijven.

Een ‘Open Boek‘ over eerlijke reclame in een transparante wereld dan nog. Misschien had heerlijke reclame ook gekunnen want Michils houdt van zijn vak en dat lees je ook. Als je al jaren in het wereldje rondzwerft, dan heb je al wat gezien en dat maakt van Michils een (h)eerlijke observator die het vak mooi kan plaatsen: van de charlatans tot de kunstenaars die de reclamevak de eer geven die het toekomt.

Evenveel dat het boek een visie geeft over de sector, schetst ‘Open Boek’ ook een beeld van de nieuwe consument ( zoals al vaak beschreven). We zijn met z’n allen kritischer geworden en kunnen onze mening altijd en overal kwijt. Dat zorgt er ook voor dat we als reclamemaker bewuster met onze boodschap moeten omgaan. Nothing is taken for granted: Wie gelooft nu nog dat Dash witter dan wit wast of dat die SUV echt wel eco is. Juist, niemand.

Als reclamemaker (of marketeer tout court) is onze maatschappij de speeltuin waar we ons werk moeten uitvoeren. Als die speeltuin verandert, veranderen ook de spelregels. Ik hoef de lof van de social media en de ‘Arabische lente’ al lang niet meer te zingen, we hebben het allemaal al gehoord. Reclame wordt transparant, bedrijven worden transparant, iedereen open en bloot. Iedereen reclamemaker. Een uitdaging die we maar al te graag moeten aangaan, volgens Michils.

Open Boek is geschreven met het hart op de juiste plaats, met liefde voor het vak. De sector gezien door diegene die er mee aan de basis van lag en net dat maakt het een plezier te bladeren door de 186 blz vol cases, uitdagingen en passie die toont dat eerlijke reclame geen utopie is. Integendeel.

Deze recensie werd geschreven voor DMIX Magazine, het communicatieplatform van de BDMA.

Boeken met een waarschuwing van de schrijver. Zo zijn er niet veel. Toch waarschuwt Jo Caudron, auteur van het pas verschenen Media Morgen, dat we niets uit zijn geesteskind mogen geloven. Dat het allemaal geen absolute wetenschap is, maar eerder een eigen visie. Veeleer persoonlijk aanvoelen, dan zwaar met cijfers onderbouwde voorspellingen. Maar 5 hoofdstukken lang mijn ongeloof voeden, lijkt mij toch wat van het goede te veel. De proef op de som dan maar.

Jo Caudron lanceerde Media Morgen op de jongste editie van Digital Marketing First, het jaarlijkse mekka voor de digitale marketeer dat plaatsvindt in het mooie Tour & Taxis. Na de bijhorende ‘doopreceptie’, kon het niet uitblijven dat ook de schrijver het podium besteeg als één van de keynote-sprekers die dag. Tot op de tanden gewapend met de kennis en visies die hij in het boek neerpende, toonde Caudron zich vooral als een ervaren spreker: vanaf de openingswaarschuwing tot het vastloppen van zijn Mac, overtuigt Apple-fanboy Caudron zich als kenner van zijn metier. Als enige spreker die dag, gaat hij de confrontatie aan met de traditionele media en de uitdagen die de nieuwe media hen biedt. Laat dat nu ook de kernzaak van Media Morgen zijn.

Traditional media isn’t dead, they just smell funny
Is het dan allemaal kommer en kwel voor de mediabedrijven van deze tijd? Zo’n vaart zal het allemaal wel niet lopen, maar na het horen en lezen van Media Morgen, moeten we er ons toch bewust van zijn dat de manier waarop we het vandaag doen, mogelijk binnen 5 jaar helemaal niet toereikend meer zal zijn. Frank Zappa vond jazz nog niet dood, hij vond enkel dat er een geurtje aan zat. Hetzelfde ook met traditionele media. They just won’t cut the slack anymore.
Vanop de eerste pagina’s van Media Morgen, merk je dat het boek zal weglezen als een langgerokken blogpost. Jo Caudron haalt veel hedendaagse voorbeelden aan en schrikt er zeker niet van terug zijn persoonlijke ergernissen neer te schrijven. Maar geef nu toe, wie houdt nu wel nog splashpagina’s bij het openen van een website? Het zijn net die persoonlijke interventies en voorbeelden die er voor zorgen dat het boek aangenaam leest, maar er me dunkt ook voor zullen zorgen dat het boek zeer vlug verouderd zou kunnen zijn.

Battle for the living room
Tijden veranderen en dus ook de mensen er in: na generatie X en Y, zitten we volgens Caudron aan generatie OD. On Demand. De generatie die zal vergroeid zijn met de iPad, die van jongsaf de swipe-beweging in de vingers heeft en nog vlotter zijn laptop uitleent dan zijn smartphone. De opkomst van die smartphones als ‘hier-en-nu-device’ en de tablet als ‘lean back media consumption device’, heeft een enorme impact om ons mediagebruik. We kijken televisie in uitgesteld relais, lezen de krant online op onze tablets en streamen muziek. Je zal het als mediamens maar meemaken: de traditionele verdienmodellen zullen langzaam maar zeker verdwijnen en nieuwe zullen zich aandienen. De toekomst is aan de Googles, Facebooks, Twitters en Spotify’s van deze wereld. Want als wij zelf niets ondernemen, zullen zij onze woonkamer overnemen.

In zijn besluit nodigt Caudron ons uit om na te denken over onze mediatoekomst. Om samen de dialoog aan te gaan en de traditionele media te ‘fixen’. Hij bedankt ons ook voor het lezen en hoopt dat we genoten hebben. Sympathieke kerel dus, waar je eigenlijk wel nog wat van mag geloven, ook al zegt hij zelf van niet.

Deze recensie werd geschreven voor DMIX Magazine, het communicatieplatform van de BDMA.

Open en bloot

Geloof niets uit dit boek!