Afscheid nemen valt altijd zwaar. Je maakte al een tijd deel uit van ons gezinnetje: vrouwtje, mannetje, mosseltje. We hebben samen mooie tijden beleefd, maar het heeft niet mogen blijven duren. Je was als een vriend geworden, vrolijk klepperend met je klepjes toen we het aquarium passeerden, occasioneel wat plagend water spuwen naar de vissen. Je was me het duiveltje wel.
Wat je nu achterlaat, is niet te overzien. Een leegte in het aquarium, maar vooral in ons hart. Je plekje blijft voor altijd het jouwe. Het blijft een mooie herinnering van je veel te korte bestaan.
Het ga je goed, Miel, daar in de mosselhemel!
R.I.P.
Als het een troost mag zijn, in de mosselhemel krijgt Miel heel zeker mosselsaus en frietjes met mayonaise geserveerd. En daar zijn ook veel lieve mosselengeltjes…
Verzeilt hij daarentegen in de mosselhel, dan vrees ik het ergste. Daar staat gebakken mossel op het menu…
innige deelneming, we leven met jullie mee.