Zelfs met m’n ogen dicht
Zie ik
Je.
Graag.
Niets goed
Waarom lach je?
Gewoon, door jou.
Ik doe nochtans niets.
Dat doe je dan heel goed.
In duigen
Ik wil hier blijven, fluisterde ik.
Ik ook, antwoordde ze.
De wekker ging en de dag vatte aan.
Het leek nochtans het perfecte plan.
We waren al met twee.
Bek
De roekeloze controlefreak
Ging hard op z’n bek
Maar zag het wel
Van ver aankomen
Alsof
Ik deed alsof
En zij gebaarde
Tot niets gebeurde
De angst bewaarde
Een stille dood
Het niets verklaarde
Zoek
Zij was ziek, ik was zoek
Beiden waren we verloren en moe
De nacht omhelsde ons te kort
Aan wallen leden onze ogen
Tot de zon weer opkwam
En geen van ons
Nog iets te zeggen had
Ogenluikend
Terwijl ik schreeuwend
De nacht verwelkom
Wacht en ogenluikend
Valt de duisternis
Schijnt het stil
Tot verborgen kabaal
M’n dag weer maakt
Kronkel
Je kronkelt in woorden
Met een lijf vol zin
En een hoofd vol zinnen
Tot je zwijgt en nietszeggend
Nog het meeste spreekt
[geen titel]
Trok ze plots m’n aandacht
Met tierlantijntjes stil
In honderd rake woorden
Wat ze ook maar wil
Zonder zeggen sprekend luid
Beseffend voor je ’t weet
Stiekem onderhuids
Volle maan III
Vele hemels
Boven de mijne
Zweeft ze
Stiekem langs de
Daken van m’n hoofd
Tot ik vroeg ga slapen
En zij zichzelf verdooft
Buiten schijnt
De volle maan
En in het licht
Van haar schaduw
Wacht ik
Tot ze mij
Alleen ziet staan