‘Hoe is het?’ vragen mensen me wel eens. ‘Goed,’ antwoord je dan meestal. Meestal, omdat dat het antwoord is dat de meesten verwachten. ‘Hoe is het’ draait niet om de inhoud van het antwoord op de vraag, maar is zo doorsnee als het ‘goedendag’ zeggen tegen de mensen. Beleefd, niet meer niet minder.
‘Hoe is het?’ vragen ze me dagelijks. ‘Goed,’ antwoord ik dan of ‘dat gaat’ als het echt niet anders kan. Maar nooit ‘slecht’. Misschien moet ik gewoon antwoorden zoals ik me voel. Ook al verwachten de mensen ‘goed’ als antwoord.
Hou er daarom rekening mee, als je mij vraagt hoe het met me gaat en ik antwoord goed, dat goed niet altijd goed is. Het kan ook die tegengestelde emotie zijn.
Maar dat zeg ik niet. Op een vraag als ‘hoe is het’, hoor je ‘goed’ te antwoorden.
Met deze filosofische gedachte in mijn achterhoofd stap ik zijn bureau binnen en ga zitten aan het tafeltje waar ik me elke maandagmorgen neerplant. ‘Hoe is het?’ vraagt hij. ‘Gaat wel,’ antwoord ik. De aard van mijn antwoord spreekt voor zich. Hij staat op, snuffelt aan zijn pols en komt mijn richting uitgewandeld. Het snuffelen aan zijn pols is iets wat de arme mens sinds jaar en dag doet. Niemand weet exact waarom. Hij maakt zijn uurwerk losser en beweegt zijn polsen richting zijn neusvleugels, waarna hij de zweem van werkmanszweet, dat zich achter zijn oude uurwerk heeft genesteld, inademt. Een ietwat vreemde gewaarwording moet dat zijn.
Hij schudt me net iets te overtuigd de hand. Overdrijving is niet goed op een maandagmorgen. ‘Goedemorgen Theobald,’ schud ik hem de hand. Hij wenste me hetzelfde, al doet hij dat met mijn naam als aanspreektitel. Wat me dunkt ook logisch is.
Theobald was een samentrekking van de twee Middelnederlandse namen Theofiel en Archibald. Zijn ouders hadden een vreemde voorliefde voor uiterst sexy naamgeving van hun kinderen. Zo noemt Theobalds zus Clothilde. Verder hoeft hier ook niet over uitgeweid te worden.
Om het allemaal makkelijk te houden, noemden we Theobald hier liever Yves. Dat ligt vlotter in de mond en gaf hem ook net dat ietsje meer elan.
Ik geeuwde opensmonds, omdat binnensmonds te veel kracht op mijn kaakspieren zet en ik dan enkel nog maar vreemdere bekken trek. Op dat vlak ben ik een echte boer en weiger ik mijn handen voor mijn mond te houden. Mijn wijsheidstanden waren voor de gelegenheid mooi gepoetst, dus ze mochten gezien worden. Zelden overleef ik heelhuids en goed gezond een maandagvoormiddag, zeker als deze na het weekend volgt. Dagen vol aangename rust, zonder verplichtingen, aangename deuntjes en overdreven drankgebruik, gevolgd door maandag. Maandag, de dag met slappe koffie, overbodige vergaderingen en polssnuffelende werkgevers. Ach, het zal me wat.
Tegen het moment dat de vergadering halverwege is, zit ik al lang in gedachten verzonken en maak ik aantekeningen op automatische piloot. Zo zal ik me in de loop van deze dag nog afvragen wat het getekende ventje met de pijl in de hand in verband brengt met de productcode TH162-400T21. Tijd brengt raad, zelfs op maandagmorgen.