Hoera, gisteren was het eindelijk zo ver. De langverwachte iOS5 is een feit. Allen aan de iTunes dus en dat ding zo snel mogelijk op ons iDevice downloaden: pret en vertier alom. PC op, iTunes op, iPad connected en gaan. Dat het allemaal wel een uurtje kon duren, tot daar aan toe, we willen er natuurlijk bij zijn, bij de nieuwe iOS5. Een half uurtje later, begint de miserie: Unknown error 3200. Tjah, Apple, als jij het al niet meer weet.  Het zal wel een overload zijn op hun servers, nog maar eens proberen. Unknown error 3400. Bimbam, gedonder in Keulen, wederom. iTunes weet er geen raad meer mee.

Dat ik mijn toestel moet verbinden met iTunes. Ja, zo ver was ik al en dat is het ook. Nee, niets, nada, nul, noppes. Dat mijn iPad hersteld moet worden. Wat? Hersteld ja! Fabrieksinstellingen incluis. Ja, als dat moet, dan moet dat maar zeker? Ondertussen zijn we weer al een uurtje verder en nog geen iOS5 te bespeuren. Tot daar plots op verschijnt: proficiat, u kan nu werken met het meest geavanceerde besturingssysteem ter wereld. Eindelijk!

Maar, waar zijn alle apps? Waar zijn alle foto’s? Waarom heb ik 3 mailboxen? Wat gebeurt er allemaal?
Kijk, dat Apple fantastische producten heeft, dat zie ik ook wel. Maar het moment dat ik mijn iPad aan iTunes moet hangen, dan loopt er van alles mis. Dat is zo’n moment waarop je al weet: oh boy, here we go again.

En om nu iedereen nog wat meer op zijn paard te krijgen: ik, als ‘noob’, root nog sneller een Android en gooi er een custom rom op dan dat ik een officiële firmware van iOS update. En dat voor meer dan 200 functies die ik waarschijnlijk toch nooit zal gebruiken.

Ik moet wel goed gek zijn.