De nieuwe versie van iOS, er is de voorbije dagen al heel wat over verteld geweest en ik zit zelf met wat gemengde gevoelens tegenover het hele iOS-concept. Als telefoon gebruik een geroote Android-telefoon met daarop de Kyrillos ROM v7.1 , mijn tablet is een iPad 2 met IOS5 en ik werk ook nog met een laptop op Windows XP. Sinds de release van iOS5 heb ik de discussie ” iOS vs Android” al enkele malen in mijn hoofd gevoerd en ben tot volgende conlusies gekomen:
Full control
Als Android-gebruiker heb ik veel meer het gevoel de volledige controle over mijn Android te hebben: custom ROM er op, overbodigheden eraf, hardwareprestaties wat ’tunen’ tot ik een telefoon heb die werkt volgens mijn noden. Bij iOS heb ik die nood niet maar vind ik ook niet dat ik controle heb over het syteem: de instellingsmogelijkheden lijken mij soms heel beperkt, maar dat is dan ook de filosofie van Apple me dunkt: get rid of the unneccesary. Het iOS-toestel doet wat het moet doen, maar heeft ook heel wat pre-installed applicaties die ik nooit zal gebruiken, zeker nu met iOS5. iMessage bijvoorbeeld: heel handig, maar als je enkel een iPad hebt, dan is het me dunkt overbodig.
That’s our eco-system for you!
En daar zit dan ook de hele kloterij met iOS: het is compatibel met alles wat een i-tje voor zich staan heeft: iMessage op iPhone & iPad, de iCloud als backup van al je i-gegevens en ga zo maar door. Daar wringt voor mij het schoentje als gebruiker: ik wil mijn applicaties en mijn gegevens overal beschikbaar hebben, maar wil daarvoor niet gebonden zijn aan een besturingssysteem. Mijn gegevens in ‘The Cloud’ daar hou ik wel van, maar graag dan een wolk die niet gebonden is aan een besturingssysteem.
Vice versa
Ben ik bij Android dan niet gebonden? Och ja, ergens wel zeker? Google bezit me nu al helemaal, maar toch heb ik niet het gevoel dat zij bepalen met welke devices ik rond loop. Staat mijn Samsung mij niet meer aan, dan is er wel nog een ander Android-toestel waar ik dezelfde apps en dezelfde gegevens op kan gooien. Als ik helemaal gek wil doen, kan ik het hele zootje ook op een iOS-systeem gooien.
Maar kan het ook omgekeerd? Daar heb ik dan terug mijn twijfels over, want alles zit al in de iCloud. Too late, you’re fucked! De compatibiliteit van Android richting iOS is stukken groter dan omgekeerd. Kijk maar naar het aantal apps dat enkel voor iOS wordt ontwikkeld, once you get used to those, there’s no way back!
iTunes
Als laatste erger ik mij vooral aan de manier waarop gegevens op dat iDing moeten raken: iTunes. Je mag nu zeggen wat je wil, maar telkens hou ik mijn hart vast als ik foto’s, muziek of eender wat op mijn iPad wil krijgen. Voor iPod gebruik ik daar al jaren Floola voor, maar voor iPad heb ik nog geen alternatief gevonden. Wil je content op je Android krijgen: you plug it in, copy, paste en gedaan. Wil je dat bij een iDevice, dan moet ik al wachten eer iTunes geopend is.
Kijk, het is heel gemakkelijk om alles zwart-wit te zien, dat is het altijd. De waarheid zit altijd ergens tussenin: ik gebruik beide toestellen heel graag en waarheid is dat beide systemen hun charmes hebben. Misschien denk ik ook te veel na over dit soort onderwerpen. Of is deze blog een makkelijke manier om nog maar eens de al-oude discussie op te rakelen en wat page views te scoren.
Relativeren wie relativeren kan!