‘Het is toch al deftiger, veel beter dan die grijze,’ hoorde ik gisteren zeggen. Ik heb nieuwe schoenen: bruine sneakers  die de vrouwen in mijn leven semi tevreden stellen. Bruine Slazenger-sneakers ter vervanging van mijn grijze Vans-skateschoenen, want die hoor je niet meer te dragen als je 26 bent. Althans zo schijnt het.

 

 

 

 

What’s my age again?
– Blink 182

Kledij, ik hecht er wel belang aan. Maar niet op de manier waarop het hoort, denk ik soms. Als ik de blik van de vrouwen in mijn leven gadesla op het moment dat ik met mijn ‘Dropkick Murphys’-shirt de trap kom afgewandeld of de ergernis van mijn vriendin zie als ze nog maar eens mijn lucky t-shirt moet wassen, dan hebben ze misschien gelijk. Toegegeven, het is oud. En ook wat afgewassen. En de naden beginnen te verslijten. Maar goed, het is mijn favoriete shirt: perfect gegoten en met de opdruk van een pokerende schedel, ‘Feeling Lucky’. In de perfecte kleur, zwart.

Well you wonder why I always dress in black? Why you never see bright colours on my back?
– Johnny Cash

Maar het betert, ik kleed mij deftiger. Zo schijnt het toch. Niet dat mijn haar plots in een middensplit ligt, of de Groezrock-bandjes van mijn polsen verdwenen zijn. Maar ik draag soms een hemd bijvoorbeeld. En propere schoenen. Al zo’n zaken. Hetzelfde cadeau, maar in een andere verpakking want diep van binnen ben ik nog steeds wie ik ben. Onder dat zwarte hemd draag ik zeker mijn favoriete t-shirt. ‘Feeling Lucky’, dat kan je niet onder een laagje stof verbergen, dat zit vanbinnen.