Punt

Het was reeds duister
Toen hij de deur
Achter zich
Dichttrok
De sterrenhemel
Wikkelde hij
Om zich heen
Als een soort
Lappendeken
Dat noch raad
Noch warmte bracht
Slenterend door
De lege stad
Zette hij
Voet voor voet
Een stap
In het ongewisse

Woordenloos

Kussend 
Praten we
Zonder woorden 
Maar met 
Dezelfde 
Mond
Tong
Lippen
Begrijpend
Voor geen één
Dit gesprek
Zonder taal
Noch spraak
Maar woordenloos
Raken we elkaar
Het diepst 
Daar waar 
Niemand anders
Komt

Ongesproken

Aangekomen op het punt
Waar er geen antwoorden
Meer voor handen zijn

Stoppen we dan
Met vragen stellen
En twijfel

Of gaan we verder
Naar plaatsen onbekend
Volzinnen vol zin

Of lezen we tekens
Tussen regels door

En snappen we wel
Wat we bedoelen
En op doelen

Maar jammer en helaas
Nooit over onze lippen krijgen