De top 5 van de meest afgespeelde nummers op mijn ipod. Ik dacht dat ik een vrolijker individu was…
Nachtrust
‘Godverdomme’, vloekte ik luid, ‘wat trekt het toch allemaal op geen kloten!’ Ik stond op, zette de muziek net dat ietsje luider en ontkurkte een flesje Palm. Sponsoring in literatuur dient overwogen te worden. Palm, Ipod en Lays zorgden voor een aangename avond. Sponsoring dient serieus overwogen te worden. Daarnaast wordt herhaling als kunst vaak onderschat.
‘Godverdomme’, nogmaals, ‘op geen kloten!’ ‘Je valt in herhaling,’ verweet ik mezelf.
De luidere muziek en het gerstenat brachten echter geen soelaas. Schrijver wordt je niet van dag op dag: je bent er mee geboren en zelfs als je goed geoefend bent, ligt het gevaar van een dt-fout altijd op de loer, zoals ook aan het begin van deze zin.
Ik krabte in m’n haar, stond op en slenterde naar het toilet. ‘De patatjes afgieten,’ fluisterde ik tegen m’n kat. Het feit dat je tegen je huisdieren praat, is een teken van eenzaamheid, vertrouwde iemand me ooit toe. Hij is gestorven in zijn slaap, terwijl niemand een traan om zijn miezerige bestaan had gelaten. Geld maakt niet gelukkig, had hij me ook wijsgemaakt. Ik zei hem het mij allemaal te schenken. Hij grinnikte toen, maar gaf me geen cent. Geen wonder dat hij eenzaam en alleen stierf. Hypocriete, gierige zak. Van de doden niets dan lof! De heer zij geprezen.
Schrijven zou ik doen, als eeuwige therapie. Toch kreeg ik geen zinnig woord door mijn strot en ook niet op papier. Ik staarde naar mijn scherm en voelde mijn ogen rood worden. Arme verlegen oogjes van me, wat zijn ze zo schattig.
De laptop klapte toe en ik trok net op tijd mijn vingers van het toetsenbord. Tijd om te stoppen, zo bleek. Op tv zou er die avond ook niets te zien zijn. Het was namelijk dinsdagavond. Elk tv-minnend mens weet dat er dan geen reet te zien is. Net als elke andere dag.
Samen met mijn kat, zat ik in de zetel. Ik weigerde haar iets te zeggen, omdat ik weigerde toe te geven dat ik in feite diep van binnen heel eenzaam was. Het licht deed ik uit en bleef in het duister voor me uit staren. Crisis voor jan en alleman, ook voor de literairen van geest.
De stilte was oorverdovend en rechtop in mijn zetel bracht ik de nacht door. Hopend op een morgen zonder zorgen.
Iets na middernacht, schrok ik wakker van de aanhoudende stilte. Vreemd.
Ik zette dan toch nog de tv op, er van uitgaande als er niets te zien was op televisie, we dan nu toch het summum zouden bereiken.
Een zomers gekleede dame komt de keuken binnen. Ik kom te weten dat ze op zoek is naar ‘una escala’. De Spaanse prent ‘The Gardener’, bracht me vertier op dit nachtelijk uur.
De kerel in de keuken zegt haar dat in de berging wel iets te vinden is. Waar anders? Dit wordt een clichématige film, ik voel het nu al aankomen.
Gelukkig als ze is, neemt de dame met het donker krullend haar de escala en zet ze die tegen de mooi bebloemde gevel. In de afgesloten tuin, bloeien de mooiste bloemen die ik ooit in een Spaanstalige film zag. Vrouwen en ladders, het is ook een vreemde combinatie. En dat moet ook de kerel uit de keuken gedacht hebben, toen hij de Spaanse deerne de ladder op zag klimmen. Iets in zijn blik had me toen moeten zeggen wat ik al lang had moeten vermoedden. Dat en het feit dat zijn opengeritste gulp de dame met zaadvragende ogen en een wijdopengesperde mond de ladder deed afdalen. Porno.
En dat op dit uur, totaal onverantwoord! Ik zapte weg.
Buiten porno en eindeloze herhalingen van Het Journaal valt er op dit uur niets te beleven. De geile blik van Jan Becaus deed me terug indommelen. Aanslagen, bloed en verderf. Het werd een nachtrust als nooit tevoren.