Triest

Ik weet niet wat er triester is: het feit dat mijn bonsai dood is of het feit dat ik hem nog dagelijks water geef. Zelf heb ik het niet zo goed met de natuur: mijn nieuwe vis eet zijn aquariumgenootjes op, mijn bonsais sterven trieste, eenzame doden en mijn vleesetende plant werd vegetariër. Nuja, er zijn zoveel dingen die erg zijn. Krampen krijgen in uw kaken van te hard te moeten duwen terwijl je aan het kakken bent, dat is erg. Constipatie, godzijdank heb ik er geen last van, ik schijt dat het een lieve lust is en dat zonder Bio van Danone.
Zwijg mij trouwens van Danone, ik moet hen nog een klachtenbrief schrijven omdat de flessenranden van hun Dan-Up te scherp zijn. Het is wat. Onder het motto ‘we gaan eens ontbijten’, haal ik quasi dagelijks mijn lippen open aan die vlijmscherpe dingen. Hoe de modellen het doen in de tv-reclames, het weze mij een raadsel. Misschien is het een glimlach in de aard van: hah, losers, wacht maar tot jullie van die fles gedronken hebben, ik heb er tenminste mijn boterham mee verdiend. Zo zie je maar, zo is de cirkel van het ontbijtmopje weer rond.
Het zijn toch rare kronkels zo in mijn hoofd, zodanig erg dat ik me soms afvraag of het allemaal nog wel normaal is. Mocht ik alle opschrijven wat ik allemaal loop te denken een ganse dag, ik zou boekenkasten kunnen vullen. Gelukkig, gelukkig ben ik te lui om het allemaal op te schrijven. Het zou wat geven: boekenkasten vol met gelul die geen mens interesseert noch ooit zou willen lezen. Geeft toe, het zou zonde zijn van mijn inspiratie zo te benutten, er veel te veel plaats en tijd in te steken en toch geen kat bereiken. Mochten er al katten willen lezen. Godzijdank ben ik een lamme leegaard en begin ik er niet aan.
Wel loop ik de ganse dag rond met dat zwart notaboekje in mijn zakken, het oog op: je weet maar nooit, wat komt, dat komt en misschien is het wel memorabel genoeg om het op te schrijven. Als iets al memorabel genoeg blijkt te zijn, onthoud ik het wel met het logisch gevolg dat ik de godganse dag met een overbodig leeg notablokje rondloop. Als schrijver/genie moet je ook wat om intelligent over te komen en doe je gewoon wat je doet: je geeft je dode bonsai water, voeder je vis nog een vis en geeft je venusvliegenval een stukje tofu. En dat maakt de cirkel niet ronder dan hij al was.