En de schrijver, lustig schreef hij verder aan wat ooit een oeuvre moest worden waar geen eind aan kwam. Helaas ben ik daar, en dat geef ik gerust zelf toe, veel te lui voor. Ik zit nog met verhalen uit Dikkebus en toogpraat uit ’t Leetvermaak in mijn gedachten, maar spaar je mijn avonturen uit het gat dat men poëtisch de Westhoek noemde. Het bloggen begint al dagelijkse kost te worden, hoewel ik er niet tevredener van word, noch rijker, noch voel ik vooruitgang in mijn mentale toestand.

Schrijven schijnt therapeutisch te werken. Zo ook het bezoeken van de Lunch Garden op zondagnamiddag. Rijen oude mensen banen er zich een weg op zoek naar innerlijke eeuwige rust. Tevens doen ze dat op de meest merkwaardige manieren: hinkend, hurkend of losweg tegen muurtjes lopend waarachter een scheel kind op een semi-driewielertje zich schuil houdt en het ganse tafereel, net als ik gadesla.

Bovendien lijkt alles veel relatiever als je stuk taart en kop koffie op is: je neemt beslissingen in je leven alsof je ze altijd al had moeten nemen,  voert gesprekken zoals ze bedoeld waren: eerlijk, open, grappig en rakend. Het is die eerlijkheid die ik in de mensheid mis: die zin in alles. Laat ons gewoon er even bij stil staan. Zoals bij het feit dat ‘Gelukkig kon ik zo hard roepen’ het leven van La Esterella gered heeft. De mensen die Dag Allemaal lezen weten wel waarover ik praat. Laat me kort samenvatten: oude taart valt van trap in appartement (hoe doe je het als je niet in duplex woont), begint ‘O Lieve Vrouwentoren’ te roepen (godzijdank zong ze het niet) en wordt gered door haar buurman die volgens mij gewoon komt aankloppen om te klagen dat ze nu eindelijk mag stoppen met dat eindeloos gezeik. Zo’n dingen maken het leven toch mooi? Zo’n nieuws moeten we meer horen en daarvoor moeten we dankbaar zijn. Dankbaar dat er een medium als Dag Allemaal bestaat om de hersenloze journalist in onze maatschappij tewerk te stellen. Bovendien blijft de ex van Justine Henin een rukker en Tom Boonen een coureur, wat men ook beweert.

Dank u Dag Allemaal, zeggen we dan. Dank u dat u mijn dag goed maakte. En bedankt voor die vrijdag, voor de toogpraat en voor de avonturen niet ver van Dikkebus.

De heer zij geprezen!