Punt

Het was reeds duister
Toen hij de deur
Achter zich
Dichttrok
De sterrenhemel
Wikkelde hij
Om zich heen
Als een soort
Lappendeken
Dat noch raad
Noch warmte bracht
Slenterend door
De lege stad
Zette hij
Voet voor voet
Een stap
In het ongewisse