Brief aan mijn dochter (1)

Dag dochter

Sinds vandaag ben je er. Het is te zeggen: je bent er al langer maar je was tot nu zo’n vaag begrip. Je was ‘de baby’ of beter ‘de scampi’, want vorm noch geslacht had je. Vandaag kwam daar dus verandering in, je bent een meisje. Althans met 95% zekerheid en dat is al wat. Als je ooit met zo’n rapporten naar huis komt, zal ik trots zijn (en niet onterecht). Als je de beslissingen in je leven neemt gebaseerd op 95% zekerheid, dan is dat ook al iets want doorgaans springen we het diepe in wetende dat we misschien wel kunnen zwemmen. Het leven is één grote dieperik, dus 95%, daar kan je al wat mee.

Een meisje dus. Dat betekent dat de voorbije jaren praktijk slechts deels zijn nut zullen bewijzen al zijn we uiteraard gewapend. Het moment dat je je broer leert kennen, zal je dit wel snappen. Dat betekent ook vriendjes, ‘ik wil een piercing’ en vlechtjes. Het betekent zo veel meer dan ik nu maar kan inbeelden. Ik heb dus nog een lange weg te gaan, maar ik niet alleen, jij ook. Begin augustus verwachten we je, dus hebben we nog wat marge. Weet dat ‘op tijd komen’ een mooie eigenschap is die best door veel mensen geapprecieerd wordt, ik geef het je maar mee.

Je broer is er ook klaar voor en ging om die paraatheid kracht bij te zetten dit weekend als een volleerd grote kerel op de pot. (Hij braakte net zoals diezelfde grote kerel in diezelfde pot, maar dat terzijde). Hij vertelde dit weekend dat het ‘zus’ zou worden en bevestigde dit door veelvuldig ‘ja’ te knikken, op het bizarre af zelf. Of hij dit met 95% zekerheid deed, betwijfel ik, maar je moet het hem toegeven: vastberaden is hij wel.

Hoe het ook zij, je bent meer dan welkom,  meer nog dan 95%, al zou ik graag hebben dat je je tijd neemt. Augustus is perfect, dat zul je dan wel merken!

Groei ze, kleine meid!
Uw vader die binnenkort leert vlechten.