Remember, no bastard has ever won a war by dying for his country. He won it by letting the other poor dumb bastard die for his country.
Can’t wait – The Welch Boys
Kerkhofkermis
Kerkhofkermis, die éne dag per jaar waar de kerkhoven van ons Vlaanderenland volk bij hopen trekken. Op ons paasbest verschijnen we op het appel, tonen aan de aanwezige massa dat we onze dierbaren niet vergeten zijn. We kopen veel te dure bloemen en plaatsen hen op het graf van diegene die er niet meer zijn. En als we dood zijn, groeit er gras op onzen buik. Vandaag niet, met bloemen en commercie herdenken we u. De lokale bloemist beleeft één van zijn topdagen. Chrysanten als offergeschenk. Hij als marktkramer op de binnenkoer van de tempel. De heer heb genade.
In de lange gangen met graven, groeten we onze buren. De bakker. De slager. We komen er familie tegen en wensen ze een ‘zalige hoogdag’. Straks drinken we koffie en dreupels. We eten pateetjes en praten. Over het slechte weer, de koers en de politiek. Want het is me toch wel wat.
Zalig zij die zijn vergeten en met bloemen op de buik het eeuwige walhalla bevolken.
Mij zal je er niet zien. Doe ze de groeten, zij die zijn komen te gaan. Ik herdenk ze wel op mijn manier. Soms, nu en dan, maar toegegeven: vandaag misschien iets meer. Maar niet met de massa, niet tussen de graven. Een andere keer misschien, want nu gaan we koffie drinken. Met een dreupel. Om te vieren, want er komen mooie tijden aan. Jammer dat zij die er niet meer zijn het niet meer mogen meemaken.
Goeiemorgen
De voetstappen van mijn vader zijn de bezorgers van een dag die ik niet heb besteld.
@ivovictoria
Fruitmanden
Zolang men in staat is om fruitmanden te kopen voor een ander kan het met een mens niet zo bijster slecht gesteld zijn, bedenk ik.
Duchka
Toch maar niet…
We schuiven aan, samen. Alhoewel van schuiven op dit moment nog geen sprake is. Eigenlijk staan we samen. Net als de meeste sta ik hier al sinds gisterenavond. Want zo hoort dat, early bird gets the worm.
De dag kriekt, het was een kille nacht geweest en ook de morgen beloofde niet veel goeds. Ik had zin in koffie maar wist dat ik daardoor mijn zuurverdiende plekje in de rij zou kwijtspelen. Dat mocht uiteraard niet gebeuren, koffie drink ik later wel. De kerel voor me in de rij haalt zijn themos boven. Hij had dit vaker gedaan, dat merkte je direct. Ik zou hem geen kopje vragen. Dat doe je niet, hij is een gelijkgezinde maar evenzeer de vijand.
Klokslag negen gaat een deur open, exact een kwartier na het aansteken van de lichten. Het was zover, op dit moment hadden we met zo’n allen gewacht. Ieder op zich een beetje meer dan de rest van de rij. We schuiven, stap voor stap dichter bij ons doel.
Mijn beurt.
Ik stap op de toonbank af waar een jonge knul in een geel T-shirt me aankijkt. ‘iPhone 5?’ vraagt hij me.
Ik kijk hem recht in de ogen, twijfel even en zeg: “Hmmm, tja, nee, toch maar niet.”
Kordaat stap ik het winkeltje uit en de rij wachtenden voorbij, wetend dat heel wat vragende ogen in mijn rug priemen.
Het was een kille, lange nacht in de kou. Dan heb je tijd om na te denken. Ik kan best gelukkig zijn zonder.
Gelukkig maar.
Totecrème
‘The Insiders’, het klinkt als één of ander duister gezelschap. Niets is minder waar, ‘The Insiders‘ is een WOM-agentschap. WOM, zegt u? Ja, word of mouth, ofte mond-aan-mond. De insiders krijgen van tijd tot tijd de mogelijkheid om deel te nemen aan onderzoeken. Via een enquête wordt er bepaald of je tot de doelgroep behoort. Behoor je tot de doelgroep, dan kreeg je in dit geval een proefpakketje ‘L’Oreal Men Expert‘ gezichtsverzorging. Uiteraard ga je in ruil hiervoor, wommen. Praten met mensen over het product dat je test en vervolgens verslagjes maken. Jezelf eigenlijk prostitueren voor gratis producten. Daar komt het wel eigenlijk wat op neer, maar we gaan niet cynisch doen.
Nu was ik wel benieuwd om het eigenlijke product te testen aangezien naast mijn humor, mijn huid ook best droog te noemen is. Al talrijke goedjes en preparaten smeerde ik op mijn gezicht, zonder een al te bijster resultaat. ‘Je moet je gezicht eerst goed reinigen en dan met een vette crème je gezicht in smeren,’ zei schoonheidsspecialiste zus van mij. En zo geschiedde. Ik reinig, ik smeer, ik blink in mijn vel.
Uiteraard bestaan er heel wat producten voor mannen. Het bos, de bomen. Ik gebruik wat mij aangeraden wordt. Mijn huidige gezichtscrème van Clarins gaat even op verlof, de L’Oreal komt in zijn plaats. So far, so good: een frisse gel die mijn gezicht in staat stelt gehydrateerd de dag door te komen en dat is an sich al een mooie eigenschap.
Ook even proberen? Ik heb staaltjes. Véél staaltjes. En kortingbonnen. Dat ook. U weet mij te vinden, ik ben diegene die minder blinkt in zijn vel maar toch vrolijk is.
Voornamen
Ik geloof niet in voornamen, dat is iets voor huisdieren.
Wols #devijfhoek
The day I picked up a guitar…
Last weekend I picked up a guitar for the first time in my life. The guitar, named ‘Veerle’, was a gift from my younger brother who has been an avid player for a few years now. I always liked the idea of knowing how to play the guitar, but was never keen on learning it as it seemed harder than it looked. Maybe there also was a case of ‘knowing me’ involved as I know I’m not that good at forcing myself to learn to play an instrument. I own a thin whistle for example and know how to play ‘Amazing Grace’ and one (1!) selfmade tune. But the tapping, ornamenting and playing as you hear were too advanced for me so the whistle is somewhere covered in dust on the attic. Which is a shame, I know!
Now I guess it’s different. A guitar is an instrument that speaks to the imagination of a lot of people and to be honest: it’s cool to say you know how to play! Not wanting to force myself to follow lessons and to pay a lot of money for it, I thought: ‘There’s an app for that!’. And so there was: I downloaded the free iPad app “Beginner Guitar Songs” by Guitarjamz.com. First impression is that the teacher Marty Schwarz really wants you to learn the basics: holding the guitar, picking the strings, getting used to the position of your hands, …
Yesterday I started lesson 3 where I learned the ‘E Minor’-chord. A small step for a guitar player, a giant leap for me. It’s a beginning and that’s just where I wanted to start. Let re-evaluate in a month!
Letter to The Bouncing Souls
Dear Bouncing Souls
Yesterday I came to your show at Masters@Rock in Torhout. It was nice seeing you guys again after your two shows at Groezrock earlier this year. I won the entree tickets and decided only to go to see the Souls playing. The show was great, the hits were played, everything you would expect from a Souls show. However I left with an awkward feeling. A feeling that you guys didn’t got the respect and crowd that a band like the Souls deserve.
Programmed maybe to early for a crowd that didn’t appreciate the music you make and the songs you sing, the mess allready started when the ‘MC’ announced you guys as ‘a small band from NJ’, not aware that you are around maybe much much longer than he knows. I also want to sincerely apologize for the drunk ginger that was in the crowd next to my brother and me. He called you guys ‘pussies’ and since we were only there to see the Souls play, so were we. He compared Greg with ‘Raymond van het Groenewoud’, which is more a compliment than an insult in my point of view. Just google the guy, I’m sure you will appreciate his music. I sincerely apologize for the ignorance of this guy!
Luckily some ‘True Believers’ also showed up to make it a party as a party should be. Thanks for being there, thanks for the songs and thanks for the great time.
Sincerely
Jurgen
PS: Oh, and before I forget, sorry about the Maes beer! Just know that we have a lot better here in Belgium 😉
Een beetje meer welkom
Dag zoon
Alles krijgt vorm, jij krijgt vorm. Vijfentwintig weken lang ben je al welkom. In theorie nog vijftien te gaan, tijd om ons nog wat te organiseren tot je er bent. Elke dag een beetje meer welkom.
We noemen je ‘Prosper’, al is dat maar tot je er echt bent. Je echte naam maken we dan bekend. Je geboortekaartje is zo goed als af, je suikerbonen gekozen. Je kamer leveren ze morgen, we kozen er een mooie uit. Ze graag zien, dat lukt wel.
Je kleine t-shirtjes en broekjes hangen te drogen, moeder in haar nopjes, vader onder de indruk van al de drukknopjes. Klein en fijn, sokjes verloren in de was. Als vingerhoedjes zo groot.
Nog vijftien te gaan, maar elke dag een beetje meer welkom!
Tot binnenkort
Je vader