Ik kijk naar The Bachelor. Nu, op dit eigenste moment. Het feit dat ik tijd neem om dit te schrijven, is omdat de inhoud van het programma mij als man toelaat 2 dingen tegelijk te doen en dat mijn enthousiasme om het programma te bekijken zo goed als nihil is.
De gemaakte interesse van de vrijgezelle adonis druipt van mijn scherm af. De ‘intelligente’ gesprekken tussen de bink en het handvol grietjes wat in Thailand gedumpt werd, beperkt zich tot welke groenten ze absoluut niet eten. Rode kool. En over bedriegen en eerlijk zijn. Ze ontkennen alles, maar de stud van dienst kruipt op alles wat een gat heeft. Hij snuffelt als een hond aan elke teef die voorbij komt en begint als Pawlow’s beest te kwijlen bij elke vrouwelijke ronding die mijn scherm siert.
Ik wordt haast ongemakkelijk van de dubbelzinnigheden en de dt-fout aan het begin van deze zin. De dames kijken met zaadvragende ogen hoe de James Bond in fruitshort van de boot afspringt of gewillig met alle 4 doch niet terzelfdertijd de lakens deelt.
De fabel van ’the masterkey & the shitty lock’ zijn noch nooit zo waarneembaar geweest op mijn televisie.
Lieve VTM, hier kan zelfs mijn sarcasme amper mee overweg….