Brief aan mijn zoon

Dag Raf

Iets meer dan 48 uur oud ben je. Het lijkt niets, maar het is al heel wat. 48 uur, je kan je niet inbeelden wat je daar in allemaal kan doen. 2 seizoenen van 24 bekijken bijvoorbeeld. Ik zou er niet aan beginnen want dan lijken die 48 uur me dunkt nog langer.

De 48 uren zijn voorbij gevlogen. Zou het cliché dan toch kloppen, zal je echt zo vlug groot worden? Laat ons hopen van niet. Ik vind je wel leuk zo klein en ‘hulpeloos’. Nu heb je ons nog nodig. Ik hou mijn hart vast voor de dag je denkt dat ons niet meer nodig te hebben. Geloof me: als die dag komt, zal je verkeerd denken. Neem het aan van je ‘old man’, die ervaring heeft hij al.
Het drinken gaat sinds vandaag al goed, je ma was content: ‘Hij heeft al flink gedronken hoor, ja he, zo flink!’. Tegen mij heeft ze dat nog nooit gezegd, hoewel ik ook soms flink gedronken heb. Nooit is ze echt trots op mij als dat gebeurt. Je hebt een voetje voor, denk ik. Geniet er van, misschien keert het tij ooit.

Ik deed vandaag je eerste pamper om. Het was een eerste overwinning voor de beginnende vader. Het is niet omdat je de theorie kent, dat de praktijk ook gelijk lukt. Al ging het me goed af. Als bedanking scheet je direct je broek weer vol. Graag gedaan, kleintje. Je begrijpt nu al dat oefening kunst baart, een mooie levensles. Ik hoop dat ik je er ook nog kan geven, zoals jij ze mij nu geeft. Oud leert jong en jong leert oud, het worden nog fijne jaren. Slimmer met de dag.

Laat je je ma wat slapen vannacht? Ze heeft de wereld veranderd door je er op te zetten, ze kan het me dunkt dus wel gebruiken. Ze zal het wel niet toegeven, zo is ze wel. Ik hoop dat je dat van haar meehebt: volhouden! Een echt voorbeeld ben ik daar niet echt in. Ik vertel je wel nog over die keer dat ik gitaar wou leren spelen.

Goed, ik laat je en schrijf je later nog wel. Braaf zijn en dat ik geen klachten hoor!

Je vader

PS: Ik weet dat Wouter Deprez ook brieven aan zijn zoon schreef, je moet zijn boeken maar eens lezen. Ze zullen vast heel herkenbaar zijn.
PS2: Juist, die Wouter Deprez ken je nog niet. Ik leer je hem wel kennen, je vindt het vast een fijne kerel. Slaapwel!

6 antwoorden op “Brief aan mijn zoon”

Laat een antwoord achter aan marsepein Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *