Brief aan mijn zoon (8)

Dag Raf

Vandaag ga je de eerste keer naar de crèche. Proefdraaien. Dat is een grote stap voor jou, maar ook voor ons. De crèche kan je vergelijken met een soort van babyschool en vandaag is je eerste schooldag. Het is de eerste keer dat we je in de handen van iemand anders toevertrouwen, dat iemand anders je pampers doet en je flessen geeft. Dat wordt hoogstwaarschijnlijk aanpassen. Je moeder liet van slapen, ik stond vroeger op, een verschil dat er zijn moet.

Op de babyschool zal je van alles leren, althans dat is toch het plan. Je leert er vriendjes maken en mensen vertrouwen. Je leert er speelgoed delen en dat de wereld niet enkel om jou draait. Je leert er vast potje zitten en van kruipen doen. Er valt nog zo veel te leren. Jachtschippers bijvoorbeeld. Dat zijn schippers op een jacht, want jagen op zee noemt men vissen. Het zijn die kleine nuances die het leven de moeite waard maken. Je ziet wel. Wat komt, dat komt.

Ook de onthaalmoeder zal van alles over jou moeten leren. Over hoe ze moet zingen als ze je pamper ververst en jij dat dan leuk vindt. Over hoe ze op de juiste toonhoogte oe-oe zegt en dat jij dan gniffelt. Over hoe jij een kind bent dat eerst het geluid van een kameel leert en dan pas dat van een poes. Beeeuuurrrkk. Je lacht. Een kinderhand is gauw gevuld, vaak met de vreemdste dingen.

Ga je flink zijn vandaag? (Dat zal best.) De dag zal vliegen, dat weet ik zeker. Voor je het weet, staat je moeder aan de deur en komt ze je halen. Voor haar zal die dag een eeuwigheid geduurd hebben. Glimlach je dan even voor haar zodat ze dit alles eventjes vergeet? Ze had het vandaag lastiger dan jij, dat weten wij beiden zeker.

Groeten
Je vader

3 antwoorden op “Brief aan mijn zoon (8)”

Laat een antwoord achter aan Els Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *